Sevgili Yüzsüz Ölüm

Nowy Dwór, fot. Agnieszka Cierpicka

Yıllar yıllar önceydi.
Annemden gelen bir aramayla, babaanneciğimin hastaneye kaldırıldığını ve zaman zaman kendinden geçtiğini öğrenmiştim.
Babaannemin elinde büyümüştüm ve babaanneme -sevmeyi geçtim- tapardım.
Telefonda konuştuk, neşelendirmeye çalıştım.
Konuşurken normale döndü, beni ne kadar sevdiğinden ve özlediğinden bahsetti.
''Karabiberim, kınalı kekliğim, bal böceğim'' gibi, bana duyduğu sevgiyi anlatan tüm sözcükleri sıraladı.

Bana, iyileşeceğine dair söz verdi.

Uzak bir şehirdeydim. Çok uzaktım...
O an uzaklıklardan, hasretliklerden nefret etmiştim.
Sağ ayağımdan dizime dek alçıdaydı üstelik, o günlerde hem kalbimden hem bileğimden kırılmıştım.
Alçının çıkmasına bir hafta daha vardı, yolculuk yapamazdım.
Gece çantamı hazırladım, sabah erkenden hastaneye gidip o alçıyı çıkarttırdım.
Şiş-ödemli-mor bir ayak bileği ile otogara giderken yolda telefonum çaldı.
''Anne geliyorum'' dedim. ''Şimdi otogara gidiyorum, arabadayım, ilk otobüse atlayıp geliyorum. Babaannem nasıl?''
Annem ağlamaya başladı...
Anladım ki; babaannem bana verdiği son sözünü tut-a-mamıştı.
O an, sanki beynime çakıldı kaldı.
Acısı hala yüreğimde, kor gibi yanar.
Son bir kez göremedim...
Gitmedim... toprağa verilirken görmek istemedim.
Mezarını bile ziyaret etmedim.
Mezarına yığılıp kalmaktan, bir daha asla göremeyeceğim gerçeğiyle yüzleşmekten korktum.
Hala da korkuyorum.
Sanki bir yolculuğa çıkmış da, her an dönüverecekmiş gibi hissederim.
Sanki, gittiğimde o sokağa uğrasam, onu son bıraktığım haliyle; elinde ince belli çay bardağı -kapı önünde oturmuş beni bekliyor halde bulacağım.
Rüyalarımda buluşuruz, konuşur-sohbet ederiz... eskisi gibi.
Yokluğu kalbimde kor, ayak bileğimde sızıdır.
Uyanıldığında gözyaşı döktüren rüyalardır...

Aradan kaç yıl geçti, saymadım.
Az önce annem aradı.
Anneannemi hastaneye kaldırmışlar.
Beyninde bir damar tıkanmış doktorlara göre, durumu hiç iyi değilmiş.
Zaman zaman her şeyi unutuyormuş, kimseyi tanımıyormuş.
Benimle konuşmak istemiş.
İlk işim onu çok sevdiğimi söylemek oldu.
Bana ''ben de seni çok seviyorum kızım'' dedi... sesi kulağımda.
Yine uzağım sevdiklerime... bu sefer daha da uzak.
Artık bu uzaklıklar olmamalı, olmayacak.
''Eğer... belki... bakalım... kısmet'' gibi kelimelerle başlayıp kendimi kandırmamı-oyalamamı sağlayan tüm cümleler etkisini yitirdi.
Kalem kırıldı-karar verildi; dönüyorum memleketime.

Hem anneannem de söz verdi zaten; iyileşecek...

31 yorum:

  1. okurken tutamadım kendimi, söyleyecek söz bulamıyorum şimdi :( çok geçmiş olsun

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazen yazamadığımız-bulamadığımız sözlerdir en çok karşımızdaki insana teselli veren.
      Teşekkür ederim soluk :(

      Sil
  2. babannenin mezarına gitmeyişinde canım acıdı..beni büyüten büyükbabamın mezarına gitmeyişim gibi..kabullenmedim..işlerimi bitirince yanına gideceğim çok güzel bir adada yaşıyor dedim..
    ananen iyileşecek ..dua ediyorum şimdi..iyileşecek görürsün..
    gel sittim...inşalalh en hayırlısı budur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zoi'm,
      Gitmeyeceğim.
      Mezarına gidersem, sanki bir daha hiç rüyalarıma gelmeyecek, konuşmayacak, bana gülmeyecek gibi geliyor.
      Sanki gidersem, o gün aramızdaki o bağ kopacak ve onu sonsuza dek kaybederim gibi geliyor.
      Hayır, vefasızlık değil bu.
      Gitmeyeceğim, dayanamam.
      Geliyorum Zoi'm, umarım hayırlısı budur.
      Öperim.

      Sil
  3. Canım Ella, Anneannenin seni güler yüzle ve sağlıkla karşılamasını canı gönülden diliyorum. Tüm şifa e iyilik dileklerimi gönderiyorum ona... e sevdikleriyle daha uzun anlar paylaşmasını da diliyorum ...

    Sevgimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Lale Ablacığım,
      Bir gün, buraya yazarım hayat hikayesini anneannemin.
      Öyle bir hayat yaşamış ki, Kemalettin Tuğcu öyküleri yanında hiç kalır.
      Bu dünyada gerçekten gün yüzü görmeye başlamıştı... bu hastalık hiç olmadı.
      Güzel dileklerine can-ı gönülden teşekkür ediyorum ablacığım.
      Kalp dolusu sevgimle.

      Sil
  4. ''Aaa, Ella'm dönmüş!''diye sevinirken yüreğimi burkan bu yazı ile karşılaştım. Çok üzüldüm..Anneanneciğine acil şifalar diliyorum. Babaannen de ışıklar içinde uyusun.

    Ah o mesafeler...Umarım özlediklerine kavuşursun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O telefonu almasaydım, gerçekten içimi dönme ihtiyacı duymasaydım dönmezdim sanırım Begonvil'cim.
      Anladım ki; hayat gerçekten çok kısa.
      Ve senin de son gönderinde bahsettiğin üzere, küçük hesaplar peşindeki insanlar yüzünden susmaya hiç niyetim yok artık.
      Üzülme, güzel dileklerini eksik etme... bu yeter.
      Çok teşekkür ederim Begonvil'cim.

      Sil
  5. O kadar bekle bekle. Böyle hüzünlü bir yazı oku. Ölüm kimseye yakışmıyor
    Babaannene rahmet, Anneannene acil şifalar, sanada hayırlı yolculuklar diliyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. 'Beklediğimize değmedi' mi demek istiyorsun b'akem? :)
      Dileklerine teşekkür ederim.
      Ölüm, hiç kimseye yakışmıyor.
      Aklımın almadığı, hepimizin sonu bu olduğu halde nasıl bu gerçeği unutup yaşayabiliyoruz.
      Hayat mucize işte.

      Sil
    2. Tabiki öyle birşey demek istemiyorum. Ama yazıyı okuyunca bende herkes gibi hüzünlendim. Eğer o gerçek hep aklımızda olsa yaşayamazdık !

      Sil
  6. Canım benim, okurken çok duygulandım. Babaanneciğine Allah rahmet eylesin. Umarım Anneannen en kısa zamanda sağlığına kavuşur. Kucaklaşır hasret giderirsin doya doya.

    Dönme kararına çok sevindim senin adına, umarım burada herşey gönlünce olur.

    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Çınar ablacım.
      Dilerim iyileşir, ailenin tek büyüğü anneannem :(
      Çınar ağacımız o bizim.
      Onu kaybetmek istemiyorum.
      Dilerim her şey güzel olur ablacım.
      Benden de sevgiler.

      Sil
  7. Ellam, canım ne desem bilemedim. Ben de anneannemi aynı biçimde kaybetmiştim, babaannen gibi. Üstelik annem bana öldüğünü bir hafta sonra söyledi, cenazeye bile gidemedim. Hala içimde yaradır son bir kez görememiş olmak. Anneannene sağlıklar diliyorum, babaannene rahmet.
    Bu dönme işini tam anlayamadım, temelli mi, geçici mi, az daha detay lütfen. Her ne şekilde ise hakkında hayırlısı olsun, gel ablalarının kucağına...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Leylak Dalı'm.
      Senin de kayıplarına rahmet dilerim. :(
      Dönme işimi şöyle izah edeyim ablacım;
      Bir süredir aklımda ''iş bulursam, uygun şartlar oluşursa neden olmasın?'' fikri vardı.
      Hatta çalıştığım şirketin Türkiye ofisinde bana uygun pozisyon oluşturmaya çalışıyorlardı.
      Bu yaz sonuna dek pozisyon açılmazsa, seneye yaza kadar burada çalışıp, seneye giderim fikrim vardı.
      Bu arada özgeçmişimi çok sevdiğim üç arkadaşıma gönderdim.
      Onlarda dışarıdan bana uygun pozisyon bakıyorlardı.
      Şimdi ise ''bir an önce işimi-evimi hazırlayıp, gideceğim'' oldu durumum.
      Geliyorum kucağınıza ablacım.
      ''Temelli'' olacak umarım.
      Bol bol lahana sararız artık, n'apalım.

      Sil
  8. canım yandı, kalbim buruldu, umarım sözünü tutar anneannen :(

    YanıtlaSil
  9. Ne söylesem bilemedim. Seni anlıyorum desem... En azından 'babaanne' sevgisi ve acısını biliyorum. Anneanene acil şifalar diliyorum inşallah atlatır. Anneanne'ne sarılma, koklama fırsatı bulursun inşallah en kısa zamanda.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beni anladığını biliyorum Joey'cim :(
      Keşke anlamasaydın...
      Dileklerine; Amin.

      Sil
  10. Cok gecmis olsun, anneannenin bir an once iyilesmesini ve kavusmanizi dilerim..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Ipek.
      ''Kavuşmak'' ne güzel kelime değil mi?

      Sil
  11. İç acıtıcı, bu hüzünlü yazıyla bile olsa dönüşünüze sevindim.
    Hem bloga, hem memleketinize dönüş kararınıza çok sevindim...
    Umarım Ananeniz siz dönene kadar iyileşmiş olur...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim.
      Yapılması gereken bir ton şey var şimdi.
      Her günüm koşturmaca geçecek.
      Bir an önce tamamlasam da gitsem diye bakıyorum.
      Arayamadım annemi şu ana dek, cesaret topluyorum.

      Sil
  12. Dün akşam oturdum gurbet kuşum için bir yazı yazdım. Haftaya geliyor diye seviniyorum. Bu gurbetin en çok nesinden nefret ediyorum biliyor musun ?İşte busundan ! Yüreği yakan acısını geçtim çoktaaan. Elin ermiyor be Ella'm . Hayırlısıyla gel,anneannen dualarımızı aldı ,acil şifa dileklerimizle yolladık gönlümüzden. Sen gelince hayırlısıyla doya doya konuşuruz nasıl olsa... Şimdilik hayırlı yolculuklar diliyorum geri kalanı mı gelince :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Colette'cim,
      Gurbet insanı çaresiz bırakıyormuş, bir kez daha dank etti kafama.
      Hayırlısıyla bir geleyim... İzmir'de iş aramaya başladım zaten :)
      Doya doya konuşmak istiyorum, çok şey biriktirdim.
      Planlarım arasında kızları bol bol sevmek, Tagaddi'den pata yemek te var elbette :)
      Güzel dileklerine teşekkür ederim.
      Sevgilerimle.

      Sil
  13. sit hoş geldin vatanada hoş gelirsin inşallah
    Anneannene acil şifalar olsun.. eski toprak onlar eminim atlatır
    Uzakta olmadım hiç ben sevdiklerimden, üç mahalle ötede oldum hep.Bu uzaklık bile ağır geliyor bazen günlük koşturmacanın içinde. Nerde mutluysan orda yaşa, hayat o kadar cömert değil zaman konusunda

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah Ters Pabuçlar, inşallah.
      Umarım atlatır, olay olmayacak... biliyorum.
      Uzakta olma zaten, sevdiklerinden uzak düştüğün her yer gurbet.
      Hayat ise bırak cömertliği, çok cimri.
      Hep bir şeyler çalıyor.

      Sil
  14. Gecmis olsun cok! Ama soz verdigine gore iyilesir, kesin iyilesir. Uzakta olmak zor cidden\ gun sayiyoruz biz de. Bir de hosgeldin bu arada :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim benim 'dolu' arkadaşım :)
      Uzakta olmak zor, size çok mutlu bir Türkiye yolculuğu diliyorum :)
      Hoş buldum.

      Sil
  15. yurt dışında yaşama fikri ilk başlarda ne heyecan verici gelmişti bize de, ama sonra anlıyorsun ne kadar olumsuzlukları olsa da sevdiklerinin olduğu yer en güzel yermiş. biz de dönüş hayallerine girdik yetsin bu gurbetlik. tüm işlerinin bir an önce yoluna girip sevdiğin kollara kavuşmanı diliyorum. ananene de acil şifalar tabi...

    YanıtlaSil
  16. Ben mecburen yurt dışında yaşadığım için, ilk başta da heyecanlı gelmemişti :(
    Benimkisi ilk günden itibaren özlem dolu yaşamak oldu.
    Güzel dileklerine teşekkür ederim, dilerim siz de iyi şartlarda dönersiniz ve bir daha sevdiklerinizi özlemezsiniz.

    YanıtlaSil

Buraya yazmaya niyetlendiğin her şeyi aleyhinde delil olarak kullanabileceğimi bilmeni isterim...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

...yavrum seni layk ettim...