Yol manzaraları

Maviyi oldum olası severdim.
Masmavi bir deniz, mavi bir gökyüzü, mavi nazar boncukları, mavi gözler...
Burada aslında yeşili de çok sevdiğimi farkettim. Özellikle de şehirlerarası yolculuklarda yolların yeşilin binbir tonunu barındıran ormanların içinden geçmesi, buz mavisi göllere teğet bakımlı yollar, yol kenarında gördüğüm geyik sürüleri... yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştiriyor :)



Alışık olduğum bir durum değil ki yavru bir geyiğin kocaman gözlerle yüzüme bakması, kaçmaması :)
İnsan sırf değişiklik olsun diye, huzur bulsun diye, gözü gönlü açılsın diye yolculuk yapar mı? derseniz ; evet, yapar :) Sittirella kesinlikle bunu yapıyor. Yaslanıyorum arkama, alıyorum elime fotoğraf makinesini, müziğin sesini biraz yükseltiyorum ve yolun tadını çıkarıyorum :)



Herkesin, herşeyin yenilenmeye, tazelenmeye, nefes almasına ihtiyaç duyduğuna inanıyorum.



Eminim, yeşillikle göz banyosu yapmaya ihtiyaç duyuyor gözlerim.
Annem hep derdi ; ''Yeşile baktıkça bakasım geliyor, gözlerim rahatlıyor, huzur buluyor. Ne dert kalıyor ne tasa yemyeşil bir ortamda bulunduğumda. Ölürüm ben, yaşayamam o beton binalarda gözüm yeşil görmezse.''
Ne kadar haklıymış. Sanırım yaşlandıkça yeşile sevgim artıyor.
Artık neyi sevip sevmediğimin, neye ihtiyaç duyup duymadığımın daha da farkındayım.



Yok yok, git gide "anasının kızı" oluyorum :)
Annemin sevdiklerini sevip, sevmediklerine ben de burun kıvırır oldum :)
Neyse...içimden geldi, paylaşmak istedim. Bu yeşil güzelliği kendime saklamak biraz haksızlık gibi geldi :)

... yolculuklarım devam edecek...

Görsel: Sahibinin sesi - Sittirella Marka
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

...yavrum seni layk ettim...