Intouchables

Yönetmen: Olivier Nakache, Eric Toledano
Senaryo: Olivier Nakache, Eric Toledano
Oyuncular: François Cluzet, Omar Sy, Anne Le Ny, Audrey Fleurot
Tür: Dram, Komedi
Dili: Fransızca
Yapım yılı: 2011
Vizyon tarihi: 23.09.2011
Süresi: 112 dakika
Quad Productions | Gaumont | TF1 Films Production | Chaocorp
IMDb puanı: 8.6
Benim notum: 9.0

Boynundan aşağısı felçli-zengin ve aristokrat Philippe ile onun bakımını üstlenen fakir ve işsiz Driss'in kimi zaman kahkahadan, kimi zaman da hüzünden gözleri ıslatan hikayesi.
Filmin hikayesi gerçek hayattan alınmış olması ve filme konu olan kişilerin hala hayatta olmaları da ayrı güzel.

Çeviri yaparken saçmalamakta bu kadar arşa erilir; ''Can Dostum'' olarak çevirmişler ya bu filmi Türkçe'ye... ne denir bilemedim.
Tek olumsuz sözü de ettikten sonra diyeceklerim;
Çok beğenerek seyrettim. 
Uzun zamandır bana böyle keyif veren, bu kadar kahkaha attıran bir film seyretmemiştim.
Tarafsız kalamayacağım; izlemenizi tavsiye ederim :)


''Philippe: Söyle bana Driss, insanların neden sanatla ilgilendiğini düşünürsün?
Driss: Bilmem... iş için?
Philippe: Hayır, birinin ayrılırken ardında bıraktığı tek şey olduğu için.''


''Her zaman yarışları sevdim. Ekstrem sporları, hızı...
Daha hızlı, daha yüksek, yamaç paraşütü ile bunların hepsine sahiptim. Yükseklerdeydim, her şeyi görebiliyordum ve nefes alıyordum. Tüm dünyanın üzerine işeyecek kadar iyi olduğum inancıyla yükseldim.''


''Driss: Şunu dinle; dört bir yanı felçli birini nerede bulabilirsin?
Philippe: Nerede bulabilirsin... bilmiyorum.
Driss: Bıraktığın yerde.''


Ekşi sözlük'ten:

muhtemelen farkedilmeyecek ama farkedenler tarafından kesinlikle beğenilecek film. yüzümde, bazen kahkahalara dönen sürekli bir tebessümle izledim.
(hohhoyytt, 22.02.2012 13:58 ~ 14:07)

aslında çok dramatik, iç karartıcı, moral bozucu vs. olması gereken bir filmi nasıl bu kadar eğlenceli yapmışlar anlamadım. çoğu komedi filminden daha çok güldüm, neşem yerine geldi. öptüm yönetmenin ellerinden.
(want2die, 26.03.2012 03:22)


çok, nasıl desem, tatlı bir film. fransız tarzından normalde nefret ederim fakat filmin afişi bile "benim o tarzla alakam yok." diyor. film boyunca gülümsedim, çoğu sahnede güldüm, son sahnede ise baya bir duygulandım. insanı keyiflendiren bir film. mutsuzken izlenirse ruh hali değiştirebilir, öyle güzel.
(i am the wooden doors, 27.07.2012 13:38)


Keyifli seyirler :)