Masal bu ya...

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal, pireler berber iken...
Ben nenemin beşiğini tıngır-mıngır sallar iken...
Uzak ve soğuk masal ülkelerinin birinde Sittirella diye bi' kız yaşarmış

Sittirella günden güne .oka sarmaya başlayan bu dünyada, hala bi' umut ışığı olduğuna, hala ''insanlığın'' ölmediğine inananlardanmış.
Sittirella'nın çok büyük bir silahı varmış; meraklı, araştırmacı, her şeye-herkese -doğuştan- muhalefet doğasından dolayı, yaşı ile birlikte dili evrilmiş ve çok sivrilmiş.
Bu uzak ve soğuk masal ülkesine -bi' nevi- sürgün yemeden önce, kendi sıcak masal ülkesinde her şeyin ''farkında'' olarak yaşadığı günlerde o sivri dilinin acısını çok çekmiş.
Haksızlıklara karşı susmadıkça canının daha çok yakıldığını görmüş.
Bakmış taytının üzerine bi' don geçiremiyor...
Sırtına bir pelerin alıp uçup-kaçıp-dünyayı kurtaramıyor...
Pasif aktivist olmaya karar vermiş.

1. Bölüm:
Günlerden bir gün, Sittirella'nın 'dev'let dairesinde bi' işi çıkmış ve bu işi halledebilmesi için, yeni kimlik çıkarmaya ihtiyacı varmış.
Yedi tepeli, doksan dokuz milletin cirit attığı, adına 'kurtlar sofrası' denen bi' şehirde yaşamaktaymış ve bu yedi tepeli şehirde bi' 'dev'let dairesinden kimlik alıp, diğer tepelerin birinin üzerine kurulu diğer 'dev'let dairesine o kimliğini vermesi... ve o 'dev'let dairesinden yeni kimliğini göstererek alacağı bi' kağıt parçasını yine bir diğer tepenin üzerine kurulmuş 'dev'let dairesine teslim etmesi gerekmekteymiş.
Sittirella, basit bi' işlem için yedi tepe üzerinde seksek oynamak zorunda kalacak olmasına sinirlenmiş elbette. Vakit öğleye yaklaşmış ve o şehirde bu işlemlerin aynı günde tamamlanması neredeyse mucizeye eşitmiş.
Hemen telefonuna sarılmış Sittirella, tanıdığı bi' taksiciyi aramış.
O günlerde Sittirella'da para .ok olduğu için bunu yapabilme imkanına sahipmiş.
Atlamış taksiye, şehrin en uzak tepelerinden birinin üzerine kurulu 'nü-fuz' dairesinin yolunu tutmuş.
Daireye vardığında vakit öğlen olmuş ve Sittirella upuzun sıranın en sonunda hanım hanımcık beklemeye başlamış.
Lakin, dakikalar akıp gitmekteymiş ve Sittirella'nın o gün yarışı zamana karşıymış. Bekledikçe sıranın bi' kişi bile ilerlemediğini görmüş ve koyun gibi bekleyeceğine sebebini sormaya karar vermiş.
Aldığı cevap çok ilginçmiş; koskoca 'dev'let dairesinin müdürü olacak 'dev', vakit öğle vakti olduğundan, 'dev'letin ona çalışması için verdiği odasında 'namaz' kılıp-ibadet etmekle meşgulmüş.
Hemen şöyle düşünmüş Sittirella;
''Eğer, bu 'dev', bunca kişi sırada beklerken, bunca kişinin işi-gücü-mecburiyeti-yetişmesi gereken yer varken, 'ibadet' adı altında, sevap kazanmaya çalışıyorsa...
Ve, bunca kişi -istisnasız- bekledikleri her bi' dakika için yüksek sesle beddua ediyorsa...
Kazandığına inandığı sevaplar acaba sevap kazandığı sürede aldığı bedduaları sıfırlayıp üste geçecek kadar çok mudur?''
Sonuç olarak, kazanılan sevabın, işlenen günahı gözardı ettirecek kadar çok olmasının imkanı olmadığına, 'dev'in müslüman kimlik altında -aslında yasak- olanla meşgul olarak insanların zamanını çaldığına, 'zaman' denilen iki hecelik kelimenin dünyanın en değerli hazinesi olduğuna ve bu 'dev'in düpedüz hırsız olduğuna karar vermiş.
Çok sinirlenmiş.
Gitmiş müdür 'dev'inin kapısını çalmış gayet sinirli vuruşlarla.
Bir-iki derken bakmış ses yok; resmen yumruklarcasına dur-durak bilmeden kapıya vurmaya başlamış.
Ve nihayet, müslüman dev bi' yandan dantel takkesini cebine yerleştirip-diğer yandan ayakkabılarını ayağına geçirmeye çalışırken kapıyı açmış.
''Ne yapıyorsunuz burada? Bunca insanı neden bekletiyorsunuz?'' diye az sinirli, bi' kaşı kalkık sormuş 'dev'e.
Dev gayet sinirli bi' şekilde ağzında 'müslümanlık, din, ibadet' gibi bir kaç kelimeyi peşpeşe gevelemiş ve 'dev'letin ona verdiği 'dev' gücünü sergileyerek Sittirella'nın kapısı kapalıyken çalıp  açmaya zorlamasının 'suç' teşkil ettiğini söylemiş.
Sittirella aklından ve kalbinden geçenlerin dilinden dökülmesine izin vermiş.
''Siz'' demiş... ''müslümansanız eğer... siz bunca insan burada işine-gücüne yetişmek için çırpınırken 'ibadet' adı altında bu insanların zamanını çalmayı kendinize hak görüyorsanız... ve sizin ibadet ettiğiniz Tanrı'nın, bu hırsızlığa-haksızlığa göz yumup size sevap vereceğine inanıyorsanız... sizin dinden-imandan-kul hakkı yememekten anladığınız buysa... ve kendinize 'müslüman', dininize 'islam' diyorsanız...
Ben müslüman değilim.
Buraya bir kimlik yenilemeye geldim ama o -yine hiç bir akla-mantığa sığmayan- din hanesinde sizinle aynı görünecekse dinim; gelmişken onu da değiştireyim.''
Sittirella sinirle söylüyor, şaka yapıyor sanmışlar ilk başta 'dev' müdür ve çalışma arkadaşları.
''Din hanesini değiştirmek için ne yapılması gerekiyor?'' diye sormuş...
Demişler ki; bi' dilekçe yazıp imzalamak yeterli.
Demiş ''verin bana bir beyaz kağıt.''
Yazmış dilekçesini, demiş; ''Yazın şimdi o haneye HRİSTİYAN''.
Dönmüş 'dev' müdüre, ''İmzalayın'' demiş.
''Sonra da odanıza dönüp, az önce ibadet ettiğiniz Tanrı'nıza 'az önce benim yüzümden bi' kişi dinden çıktı' deyin... bunun hesabını bizzat kendisine verin''.
Almış yeni kimliğini ''HRİSTİYAN'' yazan din hanesiyle Sittirella.
Ve, o gün orada yaptığından asla pişmanlık duymamış.

2. Bölüm:
Uzak ve soğuk masal ülkesinde, günlerden bi' gün internette dolaşıp haberleri okurken çok çarpıcı bi' haber görmüş Sittirella.
O soğuk ülkenin dilinde olan gazetede, sıcak masal ülkesinde adı müslüman-dini islam olan 'dev' müdür gibi zihniyete sahip insanlar tarafından cayır cayır yakılan canların hesabını adalete vermesi için  aranan sanık, o ülkenin sınırından bi' diğer 'insan yakmaya-can almaya meraklı devler ülkesi'ne geçmeye çalışırken yapılan rutin bir sınır kontrolünde yakalanmış.
O ülkenin tüm haber kanalları ve gazeteleri bu haberi manşetten vermişler anında.
Kolay değilmiş bi' terörist bulmak ve yakalamak o uzak ve soğuk ülkede.
Soğuk ülkenin insanları 'terör' denen kan içip-öfkeyle beslenen yaratıkla tanışmamışlar çünkü.
Sittirella gözlerine inanamamış. ''Sonunda'' demiş... ''sonunda biri olsun yakalanmış''.
Hemen telefona yapışmış.
Düttürüyet gazetesinin internette gördüğü telefon numarasını çevirmiş.
Karşısına çıkan kapçık ağızlı sekreterimsiye ''Merhaba, ben uzak ve soğuk masal ülkesinden arıyorum. Burada tüm kanallar ve basın manşetten veriyorlar haberi ama benim ülkemin hiçbi' gazetesi ve kanalı bu haberi vermedi. Belki de daha duyulmadı. Bu konuda kiminle görüşebilirim?'' demiş.
Yıldırım hızıyla 'dış haberler' yetkilisine bağlamışlar Sittirella'yı.
Bir kez daha anlatmış haberi-olanı-biteni.
Dımdış haberler yetkilisi ''size e-posta adresimi veriyorum, lütfen bana haberin verildiği linklerden bir kaçını gönderin, hemen inceleyip-çevirip yayıma hazırlayacağız, size de döneceğiz'' demiş..
Sittirella, dımdış haberler yetkilisinin en dış haberlerden bile bi' haber olmasına üzülürken, bir yandan da ''en azından ilgilendiler'' diye kendini avutmuş o anda.
Sonra oturmuş, dımdış haberler yetkilisine şu e-postayı yazmış:

''Dengiz bey merhaba,

Uzak ve soğuk bir ülkede yaşayan bir sıcak ülke vatandaşı olarak bu haberi uzak ve soğuk ülkenin haber portallarından öğrenip, bu habere dair sıcak ülkemin basınında tek satır bulamamak üzdü açıkçası beni.
Aşağıda haberin linklerini bulabilirsiniz.

Link 1
Link 2
Link 3

İyi çalışmalar dilerim.''

Bi' umut beklemeye başlamış.
Haberi alacaklar da, okuyacaklar, çevirecekler de verecekler diye...
Saatler geçmiş... gün geçmiş... günler geçmiş... haber yayımlanmamış.
Sonra Sittirella arkadaşlarından A-H ve Lou Salome'ye e-postayı yönlendirip altına şu notu düşmüş şakayla karışık;

Kızlar merhaba :)

Aşağıdaki maili Düttürrüyet Dış Haberler yetkilisine yolladım.
Gördüğünüz üzere.
Ne cevap geldi, ne de Düttürrüyetin sitesinde tek satır haber yapıldı bununla ilgili.
Ortadan kaybolursam, başım belada demektir... hakkımı arayın :)
Sizi seviyorum :)

Öptüm.

Aradan biraz masal zamanı geçmiş...
Sittirella, yakalanan sanığın 'sıcak ülkenin yetkililerinin, sanığı teslim almak için geçerli-gerekli belgeleri yasal sürede yetiştiremedikleri için... yasal süre içinde gerekli prosedürleri bi' türlü tamamlayamadıkları için' salıverildiğini okumuş yine bu uzak ve soğuk ülkenin gazetelerinden.

Aradan çok masal zamanı geçmiş.
Sittirella, bugün bu sıcak ülkenin 'dev'lerinin,  dine-imana-inandıklarına sığınarak insanları cayır cayır yalmasının yıl dönümü olduğunu hatırlamış.
İçi cız! etmiş... -can verenler kadar yanmasa da- gerçekten yanmış.
Bağırmamış, ağlamamış...
Öfkesini-sinirini sağda solda haykırmamış.
Susmuş
Sıcak ülkenin 'dev'lerinin düzeni devam ettiği sürece; ne basının, ne yayının, ne adaletinin işlemeyeceğine olan lanet ettiği inancı bir kez daha pekişmiş.
İnsanlığa olan umudu bir kez daha darbe almış.

Her masal mutlu sonla bitmezmiş.
Bu da böyle bir masal işte...

Görsel: Deviantart / Winter Heartby ~Lightsofthenights