Aklını kendine saklasaydın

* Olmuş Haziranın 14'ü... hala uzun kollularla, şemsiyelerle, kapalı ayakkabılarla geziyoruz.
Yılda 8 ay kar-kış, 4 ay da yaz gelsin diye ummakla geçiyor :/

* Bu sabah gözümü açtığımda ağzıma dayanmış iki tane pati buldum :)
Oturmuş minnak göğsüme, dayamış patileri ağzıma, dikmiş gözleri üzerime; resmen nöbet tutuyor.
Sevgilim bile beni uyurken bu kadar sık ve uzun süre seyretmemiştir ... te allam :)
Yer misin? Sever misin? :)

* Bugün dersim var :)
Türkçe temel dil eğitimi alıp devam etme şansı yakalayamamış iki kafadar gelip beni buldular.
haftada 2 gün-toplam 3 saat ders veriyorum :)
Kaynak kitaplarım var, resmen oturup ders programı hazırlıyorum :)
Çok sevdim bu öğretmencilik işini... ne güzelmiş birilerine -gerçekten işe yarayacak- bir şeyler öğretmek :)

Bakın öğretmenlik dedim de... hemen iki şey aklıma geldi.
İnsanlar çok kötü! :/

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde...
Pireler tellal iken,  Türkiye'de SBS-LYS-GBS-KPSS gibi afili kısaltmalar yokken...
Çeyrek asır kadar önce ortaokul son sınıfta sınavlara girmiştim.
Fen Lisesi-Öğretmenlik Lisesi ve de Sağlık Kolejini kazanmıştım.
Duymuştuk ki; Fen Lisesi'nde okumak pahalıydı :/
Daha doğrusu, Fen Lisesi'nin ne gibi bi' artısı olduğunu kimcecikler bilmiyordu.
Diğer iki okul, 4 yılda meslek sahibi yaptığı için anne-babamın aklına yattı.
Ama tabikisi de bi' bilirkişiye danışmak gerekiyordu; sütannemlere gezmeye gittik.
Benim süt annem var :) İki de süt kardeşim; biri kızkardeşim-biri abim :)
Sütannem öğretmen, babam da öğretmen -yani sütannemin eşi... her ikisi de ilkokul öğretmeni :)
Gittik, dedik; durum bu-bu ve de bu.
Sütannemin ağzından ilk dökülenler: ''Aman diyeyim öğretmenlik okulunu aklına bile getirme!''
Sonra devam etti; biz de böyle bi' okuldan mezun olduk, çekmediğimiz çile kalmadı. Hem, öğretmenlik iyi-hoş görünüyor ama dert! Öyle zor-böyle stresli, o kadar çocukla uğraşmak öyle yorucu-böyle sıkıntılı.
En iyisi hemşire olması! Sağlık kolejine gitsin, mis gibi dört yılda hemşire olsun. Hem bir sürü imkanı olur -sanırım burada imkan = doktor koca oluyordu onun için- benim tavsiyem budur.

Paket yaptılar beni; doğru Bolu Sağlık Koleji'ne :)
Gittim,  gördüm, döndüm efenim.
Sevmedim!
Üçüncü gün bi' dağıttılar kitapları; amanin!  Kan gövdeyi götürüyor, doğum fotoğrafları vs.
Geceleri kızlar yorganı çekiyorlar kafalarına ağlıyorlar falan.
Bi' avuç jetonum vardı, aradım babamı; ''ben geliyorum!''dedim.
Döndüm, normal lise kayıtları bitmişti, bin bir türlü zorluk ve işlemden sonra nihayet kabul ettiler de normal/düz/bildiğin dümdüz bir lisede eğitimime devam ettim.

Lafı nereye bağlayacağım?

Hani benim ''Aman diyeyim öğretmen olmasın!'' diyen sütannemin özbeöz çocukları :/
Süt abim ve süt kardeşim...
İkisi  de öğretmen oldular :)

Belki de ben şapşahane bi' öğretmen olacaktım kimbilir? :(

Ağzımızdan çıkan, en basit- en sıradan-en önemsiz görünen cümleler bi' insanın hayatını baştan sona değiştirebilir.
O sebeple; kime ne söylediğimize, ne öğüt verdiğimize dikkat edelim...
Bi' de; herkesin verdiği akla pek güvenmeyelim.

Glasses by ~Alisabeth56