Yazmaya yazmaya...

Şarkı gibi başladım ama başlığın gerisini getiremedim :/

Sesim soluğum çıkmıyordu ama bir sorun bana bakalım, neden çıkmıyordu? :)

Bunu hep çok komik bulmuşumdur ''Bir sor bakalım/hele neden......? '' :))) 

Zaman kazanmak için şahane cümledir. ''Bu konuşmanın sonunda haklı çıkan ben olacağım'' mesajını net verir :)
Sanki sormasanız söylemeyeceğim, ahahah.

Nefes alacak, yemek yiyecek, uyuyacak zamanı bile zor bulduğumdan dolayıdır sesimin çıkmaması.

Ben buraya yazmayalı çok şey oldu ama önce size baş zibidi Yoda'nın bir fotoğrafını şettirmek istiyorum.

Aslında şu an daha da büyük. Ama yeni çekilmiş fotoğrafları diğer bilgisayarımda olduğu için bununla idare edeceğiz durumu. Temsili fotoğraf gibi düşünelim bunu. Gerçek hali= temsili fotoğraf x 2
Bir de bu kadar kuyruk eklemek gerekiyor sonuca :)
Koltuğu tek başına kapabildiği zamanlarda böyle gerine-yayıla tadını çıkarıyor.

Sanırsın ki, şu yeryüzünde bi' şeylerin tadını çıkarma yetisi sadece bu zibidide var :)

Nasıl bir mırıldama-guruldama anlatamam.

Zaten bence bu Yoda'nın fabrika çıkış ayarları bozuk; çok konuşuyor!

Benden bile çok konuşuyor diyeyim, durumun vehametini siz hesaplayın.

Canı mı sıkıldı?

Aç mı?

Sevilmek mi istiyor?

Balkon kapısının kapalı olmasına isyan mı ediyor?

Uykusu mu gelmiş?

Kağıt topunu oradan oraya gezdirirken kaybetmiş de çok mu üzülmüş?

Bunun gibi onlarca durumda bildiğin ''konuşarak'' derdini anlatıyor!

Şaka gibi :/

Sesleri insan gibi kullanıyor ve bu durum ilk başlarda komik geldiyse de artık kanıksadık durumu. Bir gün mıymivmeyavmuv yaparken basbayağı konuşmaya başlayacak diye korkmuyorum değil.

''Korkmuyorum değil'' bu ne biçim bir anlatım biçimidir? 

Son zamanlarda kullandığımız dili çok sorgulamaya başladım. Günlük hayatta çok sık kullandığım kelime ve kalıplara yabancılaşıyorum. Sanki o deyişi-kelimeyi ilk kez durmuşum gibi sesi-söylenişini-anlamını kontrol ediyorum. 

Size de olur mu bu?

Neyse, devam edeyim.

Yoda zibidisinin koltuğu tek başına kapamadığı zamanlar oluyor ki; fotoğrafı aşağıdadır:

İşten-güçten artırabildiğim beş-on dakikayı da bu zibidilerle geçirdiğimdem dolayıdır sesimin soluğumun çıkmaması :)))

Son zamanlarda çok çalışıyorum.

Geçen hafta Cuma günü sabah 09:00'da başlayıp, Cumartesi sabahı 01:24'te lepitapı kapadım, doktorum bile ''Sağ ve sağlıklı kalmak istiyorsan kendine başka bir iş bul'' dedi, durumu siz anlayın :)

Daha da fazla ayrıntıya girip kendimi üzmek/canımı sıkmak istemiyorum.

Evimizi aldık :)
Bu konuya başka bir gönderide bayağı değineceğim doğrudur.
Seçilecek çok eşya, yapılacak çok iş var ve benim bunca zamansızlığın arasında taşınma-yerleşme işlerini halletmem için üç haftam var :/
Kara kış kapıya dayanmak üzere ama yaklaşan soğuğa inat, tutuşan paçalarımdan yukarı yükselen alevler totomu sıcak tutuyor :)
Böyle bir rehavet, bir ''Ammaaaaaaan, öyle de-böyle de olacak nasılsa''cılık :)
Ayh! düşündükçe fenalık geliyor :)

Hanimiş: Ev adresimi bilen arkadaşlarıma diyeceğim şudur ki; Ekim sonuna dek adresim geçerli -postada olan kartım neyim var tabisi de, biliyorum- 1 Kasım'dan itibaren yepisyeni adresimi vereceğim size.
Ne sandınız, ev taşıyorum diye kart ve kitaplardan vazgeçeceğimi mi?
Çok beklersiniz! Peeeeeh! :)))
kib, optm, by

Görsel: Sahibinin sesi / Sittirella Marka