Bayramımız kutlu olsun.
Laf olsun diye değil, tüm içtenliğimle, kalbimle... Bayramımız kutlu ve mutlu olsun.
En son ne zaman kutladık bayramımızı?
Lisede miydik, yoksa orta okulda mı? Gittik değil mi hepimiz, şehrimizin stadyumuna?
Sonrasında ne oldu?
Unuttuk…
19 Mayıs’ı sadece resmi tatil olduğu için seven, bi' kez olsun, anlamını, önemini kavramak için durup düşünmeye bile gerek görmeyen insanlara dönüştük.
Çok sözüm var söyleyecek…
Bugüne gözlerimi açtığımda içimde bi' sevinç, bi' yaramazlığa hazır çocuk kıpırtısı, cıvıl cıvıldım.
Her gün olduğu gibi, sabah kahvemi hazırlarken gazetelere göz gezdirmeye başladım. Net üzerinden elbette.
İlk baktığım gazetede (sabah) tam da beklediğim gibi günün önemine dair hiçbi' ana başlık, madde, fotoğraf vs.. yoktu.
Klasik bi' "bayramınız kutlu olsun" logosu sayfanın üst sol köşesinde, sanki diyor ki; "adam olana çok bile."
Asıl haber içerikleri: Madende oluşan göçük, Sarıgül’ün Kılıçdaroğlu’na mesajı, Beyaz-Tanem aşkı, Ortaçağ’ın 50 harikası, ünlülerin bilinmeyen ilk evlilikleri ve Hıncal Uluç’tan kesilmiş ahkâmlar.
Lûtfedip Atatürk’ün pek bilinmeyen fotoğrafları diye bi' mini arşiv vermişler... hepsi bu.
Haberin ilk fotoğrafı da, Atatürk’ün yan uzanmış, sigara içerken çekilmiş fotoğrafı.
Ne kadar anlamlı !!!
Bu mudur?
Bugün, bu kadar hafif haberlerle geçiştirilecek, atlatılacak gün müdür?
Koskoca haber sitesisiniz madem !!! 3-5 fotoğrafla mı avutacaksınız bu milleti?
Albüm kapağı da çok anlamlı ; Gençlik ve Spor Bayramı – Sigara içen ve uzanmış Atatürk !!!
Nereye kadar bu iktidar şakşakçılığı? Gün gelecek devran dönecek… o zaman ne yapacaksınız?
Bi' umut, peşpeşe diğer gazeteleri açtım. Hepsi aynı… hemen hemen hepsi!
Sanki sıradan bi' gün gibi, sanki sona ermek üzere olan bi' ritüel gibi… Son çığlıklarımızın sesini magazinle, futbol haberleriyle, siyasetteki skandallarla, müzikle bastırmak ister gibi…
Bazıları küçücük bi' kutlama logosuna bile ihtiyaç duymamışlardı, hala susacak mıyız?
Atatürkçülük, Laiklik !!! diye bağırıp çağırmayı biliyoruz ama işimize geldiğinde.
Siliyorlar gözümüzden Atamızı… unutturmaya çalışıyorlar. Önemsememeyi öğretiyorlar bize. Kafamıza vura vura hem de.
Nereye kadar sürecek bu suskun bayramlarımız? Nereye kadar gidecek bu kabullenme?
Unutmayacağız...
Unutturmayacağız seni.
Laf olsun diye değil, tüm içtenliğimle, kalbimle... Bayramımız kutlu ve mutlu olsun.
En son ne zaman kutladık bayramımızı?
Lisede miydik, yoksa orta okulda mı? Gittik değil mi hepimiz, şehrimizin stadyumuna?
Sonrasında ne oldu?
Unuttuk…
19 Mayıs’ı sadece resmi tatil olduğu için seven, bi' kez olsun, anlamını, önemini kavramak için durup düşünmeye bile gerek görmeyen insanlara dönüştük.
Çok sözüm var söyleyecek…
Bugüne gözlerimi açtığımda içimde bi' sevinç, bi' yaramazlığa hazır çocuk kıpırtısı, cıvıl cıvıldım.
Her gün olduğu gibi, sabah kahvemi hazırlarken gazetelere göz gezdirmeye başladım. Net üzerinden elbette.
İlk baktığım gazetede (sabah) tam da beklediğim gibi günün önemine dair hiçbi' ana başlık, madde, fotoğraf vs.. yoktu.
Klasik bi' "bayramınız kutlu olsun" logosu sayfanın üst sol köşesinde, sanki diyor ki; "adam olana çok bile."
Asıl haber içerikleri: Madende oluşan göçük, Sarıgül’ün Kılıçdaroğlu’na mesajı, Beyaz-Tanem aşkı, Ortaçağ’ın 50 harikası, ünlülerin bilinmeyen ilk evlilikleri ve Hıncal Uluç’tan kesilmiş ahkâmlar.
Lûtfedip Atatürk’ün pek bilinmeyen fotoğrafları diye bi' mini arşiv vermişler... hepsi bu.
Haberin ilk fotoğrafı da, Atatürk’ün yan uzanmış, sigara içerken çekilmiş fotoğrafı.
Ne kadar anlamlı !!!
Bu mudur?
Bugün, bu kadar hafif haberlerle geçiştirilecek, atlatılacak gün müdür?
Koskoca haber sitesisiniz madem !!! 3-5 fotoğrafla mı avutacaksınız bu milleti?
Albüm kapağı da çok anlamlı ; Gençlik ve Spor Bayramı – Sigara içen ve uzanmış Atatürk !!!
Nereye kadar bu iktidar şakşakçılığı? Gün gelecek devran dönecek… o zaman ne yapacaksınız?
Bi' umut, peşpeşe diğer gazeteleri açtım. Hepsi aynı… hemen hemen hepsi!
Sanki sıradan bi' gün gibi, sanki sona ermek üzere olan bi' ritüel gibi… Son çığlıklarımızın sesini magazinle, futbol haberleriyle, siyasetteki skandallarla, müzikle bastırmak ister gibi…
Bazıları küçücük bi' kutlama logosuna bile ihtiyaç duymamışlardı, hala susacak mıyız?
Atatürkçülük, Laiklik !!! diye bağırıp çağırmayı biliyoruz ama işimize geldiğinde.
Siliyorlar gözümüzden Atamızı… unutturmaya çalışıyorlar. Önemsememeyi öğretiyorlar bize. Kafamıza vura vura hem de.
Nereye kadar sürecek bu suskun bayramlarımız? Nereye kadar gidecek bu kabullenme?
Unutmayacağız...
Unutturmayacağız seni.
Görsel: Google Images
Hiç yorum yok:
Yeni yorumlara izin verilmiyor.