Le Petit Prince / Küçük Prens

Yazar: Antoine de Saint-Exupéry
Orijinal dili: Fransızca | İngilizce
Basım yılı: Nisan 1943

Çocukluğun düşünme biçimindeki basitlik ve bilgelik, büyüdükçe yitirilen masumiyet, dostluk, sevgi, dürüstlük vb. yüzlerce kavramı içine sığdıran bir başyapıt.
Gelmiş geçmiş en derin, en anlam yüklü  felsefe kitaplarından biri olmasına karşın ne yazık ki sadece ismi sebebiyle on binlerce kişinin gözünde çocuk kitabı olmaktan öteye gidemediği için okunmamış, "büyüklere" yazılmış kitap.

Altını Çizdiğim Cümleler:
”Şu büyüklere her şeyi tek tek açıklamak gerekir hep”

”Büyükler hiçbir şeyi kendiliklerinden anlamıyorlar. Onlara hep bir şeyleri açıklamak zorunda olmak ne kadar da sıkıcı bir şey çocuklar için.”

”Ne farkeder ki?” dedi küçük prens. ” Nasıl olsa her şey  küçücük benim yaşadığım yerde.”Sonra da ekledi; sesi biraz üzüntülü gibiydi: ”Burnunun doğrusuna gitse de kimse fazla uzağa gidemez orada…”

”Büyükler sayılara bayılırlar. Yeni bir arkadaş edindiniz diyelim: onun hakkında asla asıl sormaları gerekenleri sormazlar. ”Sesi nasıl?” demezler örneğin, ya da. ”Hangi oyunları sever? Kelebek koleksiyonu var mı?” diye sormazlar. Onun yerine ”Kaç yaşında?” derler. ”Kaç kardeşi var? Kaç kilo? Babası kaç para kazanıyor?” Ancak bu sayılarla tanıyabileceklerini sanırlar arkadaşınızı.
Eğer büyüklere ”Güzel bir ev gördüm, kırmızı tuğlalı: pencerelerinden sardunyalar sarkıyor, damında ise kumrular var” derseniz, nasıl bir evden söz etmekte olduğunuzu bir türlü anlayamazlar. Ne zaman ki onlara, ”Yüz milyonluk bir ev gördüm” derseniz, işte o zaman size, ”Oo, ne kadar güzel bir evmiş!” derler gözlerini koca koca açıp.”

”Arkadaşı unutmak çok üzücü bir şey. Herkesin arkadaşı olmamıştır. Arkadaşımı unutursam, kendimi o, sayılardan başka bir şeye değer vermeyen büyükler gibi hissederim sonra.”

”Ufak bir işi ertesi güne bırakıvermenin pek sakıncası olmaz çoğu kez,” diye ekledi. ”Ama baobaplar ertelenirse felaket! Tembel birisinin yaşadığı bir gezegen biliyorum. Adamcağız yalnızca üç küçük fideyi sökmeye üşendiydi de…”
”Aman çocuklar.” diyorum, ”baobaplara dikkat!”

”Biliyor musun? İnsan günbatımını en çok üzgün olduğunda seviyor.”

”İnsan herkesten verebileceklerini istemeli. Bir otoritenin kabul görmesi mantıklı olmasına bağlıdır.”
”O halde kendini yargılayacaksın,” dedi kral. ”En zoru da budur. Kendini yargılamak başkasını yargılamaya benzemez. Eğer kendini yargılamayı başarabilirsen, o zaman gerçek bilgeliğe ulaşmışsın demektir.”

”Onu yargılayabilirsin. Zaman zaman ona ölüm cezası verirsin. Böylece yaşaması sana bağlı olur. Ama onu hep bağışlarsın. Tutumlu davranmalıyız, çünkü elimizde başkası yok.”

”Coğrafya kitapları, kitaplar içinde en önemli olanlarıdır. Hiç bir zaman eskimezler. Bir dağın yer değiştirdiği çok enderdir. Bir okyanusun sularının çekilmesi de. Biz kalıcı şeyleri yazarız.”

”Yanıtını almadan bir sorunun peşini bırakmazdı hiçbir zaman.”

”İnsanlar nerede? diye söze başladı. ”Çölde insan yalnız hissediyor kendini…”
”İnsanların arasında da yalnızdır insan”, dedi yılan.”

”Küçük prens, ”İnsanlar nerede? diye nazikçe sordu.
Çiçek bir kez bir kervanın geçtiğini görmüştü.
”İnsanlar mı? dedi. ”Sanırım onlardan altı ya da yedi tane var. Bir kaç yıl önce görmüştüm. Ama nerede olduklarını kimse bilemez. Rüzgar sürüklüyor onları. Kökleri yok, bu yüzden de yaşam onlar için güç.”

”Evcil ne demek?”
”Genellikle ihmal edilen bir iş,” dedi tilki. ”Bağlar kurmak anlamına geliyor.”
”Bağlar kurmak mı?”
”Tilki ”Yani” dedi, ”örneğin sen benim için hala yüz bin öteki çocuk gibi herhangi bir çocuksun. Benim için gerekli değilsin. Senin için de aynı şey. Ben de senin için yüz bin öteki tilkiden hiç farkı olmayan herhangi bir tilkiyim. Ama beni evcilleştirirsen, birbirimiz için gerekli oluruz o zaman. Benim için sen dünyadaki herkesten farklı biri olursun. Ben de senin için eşsiz benzersiz olurum…”

”İşte sana bir sır, çok basit bir şey: İnsan yalnızca yüreğiyle doğruyu görebilir. Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez.”

”Yalnızca çocuklar neyin peşinde olduklarını biliyorlar,” dedi küçük prens. ”Paçavradan bir bebekle saatlerce oynarlar ve o bebek çok önemli olur onlar için ve eğer birisi onu ellerinden almaya kalkarsa ağlarlar…”

”Çölü güzel yapan” dedi küçük prens, ”bir yerlerde bir kuyuyu gizliyor olması…”

”Yaşadığın yerdeki insanlar,” dedi küçük prens, ”bir bahçede beş bin gün yetiştiriyorlar, ama asıl aradıklarını bulamıyorlar yine de.”
”Bulamıyorlar,” diye yanıtladım.
”Ve, aradıklarını  tek bir gülde, ya da birazcık suda bulabilirler.”
”Doğru,” dedim.
Küçük prens ekledi:
”Ama gözler kör, yüreğiyle bakmalı insan…”

”Ve geceleri gökyüzüne bakarsın. Her şeyin çok küçük olduğu gezegenimin yerini gösteremem sana. Belki de böylesi daha iyi. Yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. Böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin…”

”Gökyüzüne bakın, Kendi kendinize sorun: Yedi mi? Yemedi mi? Ne kadar çok şeyin değiştiğini göreceksiniz…

Hiçbir büyük bunun ne kadar önemli bir sorun olduğunu anlayamaz!”

Le Petit Prince :)

Görsel: Google Images