Güneşin dans ederek battığı yerde; cehennemimdeyim.
''Bitse de gitsek,'' dediğim ama bi' türlü bitiremediğim hayatın içine etmekle, onu tüketmekle meşgulüm.
Ya da onun beni tüketmesine izin vermekle...
Deliliğin kitabını yazdım; bedava imzalıyorum.
Kendimi kendime yabancılaştırıp, kendimi kendimle tekrar tanıştırıyorum.
Kendime yoldaş kendim oldum.
Kendime dost-kendime düşman oldum.
Kendimden sıkıldım.
Kendimi yoketme planları yaparken yakalıyorum kendimi.
Kendimi kendim şımartıyorum.
Kendime acıyor, kendimle övünüyorum.
Kendi halimde yaşayıp gidiyorum.
Kendi kendimi yiyip bitiriyorum.
Çünkü kafamda aynı anda milyon tane düşünce geçiyor. Onları kağıda dökmeye çalıştığımda, o muhteşem güzellikteki cümleler birbirine giriyor ve ortaya yüklemi öznesine pandik atan, saçma sapan, bir yanı “kalk gidelim” diğer yanı “otur, halt yeme” diyen cümleler kalıyor.
Yazamıyorum!
İşte burada, düşüncelerimi yazıya dökme denemeleri yapacağım.
Okuyacak olana şimdiden sabır dilerim.
Görsel: Deviantart.com
Hiç yorum yok:
Yeni yorumlara izin verilmiyor.